I still recall how we both said “you are the one” our hearts were so true

We lived our lives from day to day no worries no concerns no inhibitions

Clinging on to our romance for which our heart so yearned one thought one vision

Nothing or no one could come between us then we were invincible

But somewhere along the way somehow I lost my dearest friend and the pain is unbearable

High as a mountain our love stood tall it was meant to be forever

After the rise so tragically now comes the fall you said you’d leave me never

You and I had never thought that the day would come

When we would say goodbye and leave here one by one

I’m asking you for the very last time

Please hold me won’t you let me stay one more night before we say goodbye forever

I’ll never love again the way I loved you forget you how could I ever

Love is cruel without you

—————-

Ik kom net van buiten, heb door mijn bos gewandeld en mijn verdriet er volledig laten zijn.
Oud zeer, wat zo diep weggestopt is, dat ik blij ben dat het nu naar de oppervlakte komt zodat ik het kan transformeren en loslaten. Het is per slot iets wat al gebeurd is en waar je niets meer aan kunt doen. Wel wat je met die kennis NU ervan kunt maken.

Het begon met het opschrijven van de tekst “ Love is Cruel”. Het nummer is begin jaren 90 opgenomen. De inhoud is voor mij nog steeds emotioneel.
Rob en Ferdi Bolland waren mijn producers voor het album “Valleys of Emotions”. Het nummer “Love is Cruel” dat van oorsprong Italiaans is en voorgedragen werd door Addy van den Krommenacker kreeg een Engelse tekst geschreven door F. Bolland (mijn toenmalige man).
Ik kan me herinneren dat het inzingen toen al zoveel moeite kostte, dus kon ik het nummer toen alleen inzingen met een andere producer. De tekst gaat over de pijn van afscheid nemen.

Eerlijk gezegd komt het nu nog steeds binnen. Met name de dromen die ik toen had en die niet zijn uitgekomen; kinderen krijgen, een gezin stichten. Ik woon nog steeds in het huis dat we (Ferdi en ik) samen hebben bewoond. De grote beoogde kinderkamer is nu logeerkamer, de andere kleinere kinderkamer staat nu vol met alles wat er is aan materiaal over mijn carrière. Video– en audiobanden, plakboeken, foto’s, noem het maar op.

Mijn tuin is inmiddels een “paradijs” voor kinderen, gedeeltelijk bos met kabouters en elven. Ik heb het gecreëerd voor mijn innerlijke kind zeg ik telkens tegen mezelf en anderen, maar is dat werkelijk zo? Is het niet dat enorme gemis wat ik op deze manier probeer te compenseren?

Er is een zin die ik zing in het nummer \\”I’ll never love again the way I loved you\\” – na mijn huwelijk heb ik het nog 3 keer geprobeerd met anderen, maar het is niet gelukt. Zou ik het over me hebben afgeroepen door zo’n zin te zingen?

Al deze overwegingen geven mij NU inzichten om de inhoud van mijn leven te transformeren. Hoe? Dat weet ik nog niet, maar ik wil dat het anders gaat. De oude patronen laat ik nu met liefde los om plaats te maken voor een nieuwe invulling. De zon gaat nu schijnen….. mijn intenties worden volledig bevestigd. Ik ben op de goede weg.